Luisterpost #5 - Even Wennen

Ik ben verhuisd. Het werd tijd. Na acht jaar achterin mijn tuin te hebben gewerkt, in wat mijn kinderen ‘papa’s tuinhuis’ zijn gaan noemen, kwam er een onlangs een plek vrij in de leukste co-work space van Leiden: De Dorus. Ik greep mijn kans.

De om en nabij twintig vierkante meters die ik hier om ga toveren tot studio, worden mijn nieuwe ‘thuis’. Ik heb er veel zin in. Maar: er moet nog veel gebeuren aan de ruimte. Kijk maar:

Het is ook best een beetje wennen moet ik toegeven: ik hoor minder vogels, minder kinderen en juist meer buurmannen (daar werken we aan). Maar ik geniet van alles wat de Dorus te bieden heeft zoals interactie met - hoe noem je die dingen ook alweer - ‘mensen’?

Daarnaast zorgt het korte fietstochtje van- en naar werk ook voor een aangename verandering van mijn routine. De route meandert langs de mooie groene Leidse singels én over een heel steil en gek bruggetje. En over bruggetjes gesproken:

Ook wennen: een groot publiek

Op 3 februari van dit jaar verscheen Jacob, Dood in Qatar - een podcast-serie van Lex Boon, waarin hij samen met kunstdetective Arthur Brand de verdachte dood van Jacob van Gulik onderzoekt. Ik deed de montage en verzorgde de muziek. Jacob werd (en wordt) bizar veel beluisterd.

De serie werd massaal gebinged. Luisteraars meldden zich ziek bij hun werkgever, konden niet meer stoppen met luisteren en maakten daardoor in een dag hun hele huis schoon* (in plaats van enkel de vaatwasser in te ruimen) en ga zo maar door. En wanneer iets meer dan een miljoen keer gedownload wordt, dan krijg je volgens goed gebruik taart van NPO Luister. En daar zeg ík dan weer geen nee tegen.

Nederlanders houden van true crime. Dat blijft, hoe je het ook went of keert, een gek idee: dat je van non-fictie, iets 'echts’ uit de echte wereld, een spannend verhaal maakt, ter vermaak van een groot publiek. Het is tegelijkertijd een mooie en bijzondere kans om een verhaal goed te vertellen en om alle details die aandacht verdienen, aandacht te geven. Twee krachten die elkaar in evenwicht houden.

*echt gebeurd.

Saai.

Om nu te zeggen: ‘succes heeft een keerzijde’, dat voert wat te ver. Maar feit is wel dat, meewerken aan een productie die zoveel mensen bereikt niet alleen iets losmaakt bij luisteraars, maar ook bij makers. En ook dat is wennen. Een greep uit de recensies op Apple Podcasts.

Met name de reactie over ‘achtergrondmuziek’ vond ik er persoonlijk een om in te lijsten. Maandenlang zweten over het bedenken en produceren van passende muziek, zo’n twee jaar werken aan de montage, elk woord en elke ademteug op een zilveren schaaltje wegend om dan op een dag, na het juk van alle knagende onzekerheid en imposter-syndrome-achtige symptomen te hebben afgeworpen de reactie te lezen: “Door de achtergrondmuziek niet te luisteren…” 🙂. Ik kan er om lachen.

Luistertip

Elke maand geef ik je een of meerdere luistertips, dat was de deal. Vandaag: Onaantastbaar. Vanochtend om 6 uur verschenen de eerste drie afleveringen in mijn feed. Ik zat erop te wachten. Ik heb de eerste meteen beluisterd en ik wil doorrrr. Het is met zoveel kunde en aandacht gemaakt, de kwaliteit druipt er vanaf. Ik zou zeggen: vind snel de tijd om te luisteren want dan kun je meepraten bij de koffieautomaat. Geloof me, dat gaat gebeuren.

Tien jaar lang werd de Nederlandse Moslim Omroep (NMO) geleid door een man die te boek stond als een goedlachse, liberale moslim. Tegelijk gingen er verontrustende verhalen rond over de omroepdirecteur: over machtsmisbruik op de werkvloer, fysieke en seksuele intimidatie en fraude met omroepgeld. In Onaantastbaar gaan Jair Stein en consorten op zoek naar wat er waar is van alle verhalen. Wat gebeurde er precies op de werkvloer? Werd de omroepdirecteur beschermd en zo ja, door wie? En hoe verging het de medewerkers?

Nog een luistertip dan

Je had het wellicht niet helemaal scherp (geeft niks), maar je bevindt je middenin een seizoen van Platte Grond - de podcast met verhalen over pioniers, architecten en andere cowboys. Elke aflevering staat op zich, maar… de oplettende luisteraar (of lezer van deze nieuwsbrief) zal de rode draad ongetwijfeld hebben kunnen ontdekken: er woedt een strijd om ruimte in Nederland.

In het verhaal dat vandaag verscheen hoor je hoe Nienke de la Rive Box afreisde naar Hummelo om bij een bijzondere transactie aanwezig te zijn: een stuk landbouwgrond wisselde van eigenaar. Steeds meer boeren stoppen met boeren. Maar wat gebeurt er eigenlijk met landbouwgrond wanneer die vrijkomt? Wie aast (en graast) er op ons boerenland? Spoiler: het zijn niet de kleine biologische boeren met mooie idealen die doorgaans aan het langste eind trekken…

Ken je iemand die zich ook zou moeten abonneren op deze nieuwsbrief? Stuur die persoon dan hierheen en verdien +10 aura.

Heb je opmerkingen, vragen of andere dingen te melden naar aanleiding van Luisterpost, stuur dan een reactie op deze mail. Ik vind het ook leuk om post te krijgen :)