Luisterpost #3 - In de trein naar Berlijn

Ik schrijf* deze nieuwsbrief in de trein naar Duitsland. Ik ben onderweg naar Berlijn, waar ik in een paar dagen tijd materiaal op hoop te nemen dat ik later kan verwerken tot een nieuwe podcast-serie.

Het ging veel over ons buurland de laatste weken. Er waren natuurlijk de verkiezingen, waar 80% van de kiezers niet op de AfD stemden. Gelukkig maar. En daarna ging het in het nieuws vooral over tanks, drones en miljardenbedragen.

Maar dat alles heeft niets te maken met deze werktrip.

Gezonde spanning (ook weleens leuk)

Ik zou nerveus moeten zijn en natuurlijk ben ik ook best een beetje zenuwachtig, maar het is eerder ‘gezonde spanning’ dan ‘de hele tijd naar WC moeten rennen spanning’ waar ik ook vertrouwd mee ben.

Dat komt omdat ik - en geloof me, dit is echt nieuw voor me - mijn huiswerk zowaar af heb. Ik heb me voorbereid en ingelezen. Ik heb voorgesprekken gevoerd en proefopnames gedaan. Ik heb scripts gemaakt en aangescherpt. Ik ben er klaar voor denk ik, en dat voelt goed.

Het is een aangename afwisseling van de hectische zzp-pap-en nathoud werkdagen die ik doorgaans beleef, met last-minute deadlines, doorwerken tot in de late uurtjes, en meetings waarvoor ik me niet heb kunnen voorbereiden.

Het zijn dat soort dagen die me af en toe terugvoeren naar mijn middelbare schooltijd: een periode waarin ik mijn zaken zelden tot nooit op orde had en ik me uiteindeljk met kunst- en vliegwerk en (in mijn hoofd) geloofwaardige verkooppraatjes door het VWO heb weten te bluffen.

Maar in het hier en nu, terwijl ik door het vuile raam van de coupé de lelijkheid aan me voorbij zie trekken, de achterkant van het landschap, en mij inmiddels duidelijk is dat ik niet nul maar drie keer over mag stappen en dat ik bovendien twee bonus-uren mag toevoegen aan mijn reisduur, voelt die tijd ineens heel ver weg. Toegegeven: ik ben inmiddels ook al tweeënveertig.

Wat ik precies ga doen in Berlijn? Geen idee, een beetje rondlopen met een microfoon denk ik… Grapje! Ik ben bezig met een engelstalige serie over het microbioom: een gigantische wereld van organismen die in ieder van ons bestaat. En in Berlijn wonen en werken slimme mensen die daar onderzoek naar doen.

Ironisch genoeg zal dat onderwerp mij ook terugvoeren naar ‘de middelbare’, waar achterin de klas gezeten, ‘bio’ me maar niet kon boeien. En eerlijk gezegd boeide het me decennia later nog steeds weinig…tot ik een jaar of wat geleden lucht kreeg van het verhaal waarvoor ik nu naar de Duitse hoofdstad reis.

Het fijne weet ik er nog niet van. Maar zoals ik al zei: ik ben nog onderweg.

_{*ik gebruik geen ai bij het schrijven van deze brief. Elke kromme zin komt uit mijn eigen kromme brein ;).}

Luistertip: wat als slimme denkers een podcast beginnen?

Laat ik eens gek doen en een a-typische luistertip geven. Geen serie dus, maar een veredelde praat-podcast die (deels) achter een betaalmuur zit (wat!?).

Wat als heet de podcast. Format: cohosts Diederik Samsom en Mathijs Bouman fantaseren er een uur lang lustig op los, maar doen dat wel vanuit de enorme bak kennis en ervaring die ze hebben. Soms hoor je kort een expert aan het woord, maar het zijn vooral Diederik en Mathijs die het woord voeren en zich - dat kun je wel merken - bizar goed hebben ingelezen. De informatiedichtheid is heel hoog.

Per aflevering kiezen de mannen een uitdagend probleem of een prikkelende maatschappelijke opgave, om daarin vervolgens diametraal de andere kant op te denken (richting gevoelige of controversiële oplossingen bijvoorbeeld). Ze zijn het niet continu met elkaar eens, maar dat draagt alleen maar bij aan het toch al hoge niveau van hun discours.

Wat als we Noord-Afrika niet als een probleem, maar dé oplossing zien? Wat als we het klimaatprobleem met één systeem kunnen oplossen? Dat soort vragen. Erg interessant allemaal en af en toe ook best een beetje hoopgevend. De eerste twee afleveringen kun je gratis beluisteren. Daarna zul je toch echt een Podimo abonnement moeten afsluiten. Je zou het bijna doen! :)